Przemysł gliniarski jest jednym z
największych w Maroku. Wywodzi się z tradycji i kultury. W Maroku istnieje od
czasów Fenicjan. Ceramika to wyjątkowy związek między człowiekiem a ziemią. Surowiec potrzebny do wykonania
ceramicznych elementów składa się głównie z gliny, wody, substancji
chemicznych i drewna. Historia tworzenia z
gliny ma głębokie korzenie w przeszłości. Eksperci odkryli
jej początki w 6000-9000
roku p.n.e. Najstarsze
ceramiki znalezione w Maroku znajdują się w Muzeum w Rabacie
i pochodzą z 3800 roku p.n.e.
Praca w glinie to rzemiosło artystyczne znane na całym świecie. Od wielu lat ceramikę wykorzystuje się w architekturze, przy dekoracji wnętrz. Tworzy się przedmioty dekoracyjne, a także te do codziennego użytku. W Maroku ceramika zawsze była ważna i wyjątkowa. Wystarczy spojrzeć na stare riady. Ich wnętrza, ściany wykończone są pięknymi kafelkami z ceramiki, często ręcznie zdobionymi. W IX wieku młodzi garncarze z Maroka byli przeszkoleni przez mistrzów z Hiszpanii. Pierwszy warsztat ceramiczny powstał w rabacie. Po I wojnie przeniesiono warsztat również do Fez i Safi, po to aby wspierać młodych garncarzy. Tam mieli się oni uczyć od najlepszych.
Miasto Safi i Meknes słynie tez z produkcji marokańskich płytek, którymi wykłada się podłogi, schody, często też ściany w salonie. Płytki te, zwane zellige, bywają dwukolorowe, wielokolorowe, kwadratowe, a także wielokątne. Ich rozmiar też bywa różny. Ważne, że efekt jest zawsze zachwycający. Sztuka produkcji zellige rozwinęła się około czternastego wieku. Wtedy to zastosowano do dekoracji kolor niebieski, zielony i żółty. Barwę czerwoną dodano w siedemnastym wieku. Dekoracja domu, mieszkania takimi płytkami jest oznaka zamożności i luksusu. W wielu domach, łaźniach, Spa, riadach i hotelach w Maroku wykorzystuje się tę tradycyjną sztukę zdobienia i wykańczania wnętrz.
Praca w glinie to rzemiosło artystyczne znane na całym świecie. Od wielu lat ceramikę wykorzystuje się w architekturze, przy dekoracji wnętrz. Tworzy się przedmioty dekoracyjne, a także te do codziennego użytku. W Maroku ceramika zawsze była ważna i wyjątkowa. Wystarczy spojrzeć na stare riady. Ich wnętrza, ściany wykończone są pięknymi kafelkami z ceramiki, często ręcznie zdobionymi. W IX wieku młodzi garncarze z Maroka byli przeszkoleni przez mistrzów z Hiszpanii. Pierwszy warsztat ceramiczny powstał w rabacie. Po I wojnie przeniesiono warsztat również do Fez i Safi, po to aby wspierać młodych garncarzy. Tam mieli się oni uczyć od najlepszych.
Miasto Safi i Meknes słynie tez z produkcji marokańskich płytek, którymi wykłada się podłogi, schody, często też ściany w salonie. Płytki te, zwane zellige, bywają dwukolorowe, wielokolorowe, kwadratowe, a także wielokątne. Ich rozmiar też bywa różny. Ważne, że efekt jest zawsze zachwycający. Sztuka produkcji zellige rozwinęła się około czternastego wieku. Wtedy to zastosowano do dekoracji kolor niebieski, zielony i żółty. Barwę czerwoną dodano w siedemnastym wieku. Dekoracja domu, mieszkania takimi płytkami jest oznaka zamożności i luksusu. W wielu domach, łaźniach, Spa, riadach i hotelach w Maroku wykorzystuje się tę tradycyjną sztukę zdobienia i wykańczania wnętrz.
Główni producenci ceramiki w Maroku tworzą w mieście Safi,
Fez i Meknes. Tajemnice rzemiosła przekazywane są z pokolenia na pokolenie.
Każde miasto ma też wyjątkowe wzornictwo i sposób zdobienia przedmiotów.
Przemysł
ceramiczny jest znany i powszechny w Maroku. Na każdym souku znajduje się wiele
straganów z wyrobami garncarskimi. Przedmioty ceramiczne rozprowadzane są po
wielu krajach. W ostatnich latach również w Polsce spotykamy się z coraz większym zainteresowaniem marokańska ceramiką. Marokańscy rzemieślnicy oferują ogromny
wybór jeśli chodzi o ceramikę i garncarstwo. Popularne są tajiny – gliniane garnki
do gotowania. Poza tym piękne, ręcznie
zdobione kafelki, wazony, popielniczki, miski, talerze, świeczniki, malutkie dzbanuszki, miseczki,
pojemniki na oliwki, wielkie talerze, wazy i wiele innych.
Produkcja
wyrobów ceramicznych jest niezmienna od wielu lat. Rzemieślnicy mieszają glinę,
ręczne formują z niej kształt i pozostawiają do wyschnięcia. Potem wyschniętą
masę wypala się w piecu. Pierwsze wypalanie trwa ok. 7 godzin w temperaturze 1040 °C. W ten sposób naczynia i wyroby
ceramiczne przyzwyczajają się do wysokiej temperatury, co ma zapobiec pękaniu. Po wystygnięciu kolejnym
etapem jest zdobienie. Jest ono różne w zależności od regionu. Wyroby z Safi są
połyskujące, błyszczące, często przeważa tu kolor niebieski. Ceramikę z Fez charakteryzuje przewaga koloru brązowego i żółtego.
Garncarstwo
jest niewątpliwie sztuką, która ewoluuje i z łatwością można znaleźć przedmioty
nowoczesne. Taki orientalny akcent w postaci małego ceramicznego wazonu, miski
lub puzdra z pewnością doda wyjątkowego charakteru całemu wnętrzu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz